عدس خارجی

عدس خارجی

عدس از نظر طب قدیم ایران معتدل و خشک است و مانند دیگر گیاهان پوست و دانه آن دارای اثرات متضاد یکدیگر می باشد. یعنی پوست عدس گرم و خود عدس قابض است. به عبارت دیگر پوست آن ملین و مغز آن ضد اسهال می باشد.

۱– برای تقویت معده و برطرف کردن گاز معده عدس پخته را با سرکه میل کنید.

۲- عدس یک غذای کامل است و انرژی لازم را برای کارهای بدنی برای انسان تامین می کند.

۳- عدس منبع غنی پروتئین گیاهی است؛ به طوری که مقدار پروتئین موجود در ۱۵ گرم عدس ، بسیار بیشتر از ۱۵ گرم گوشت گاو است.

۴- عدس حاوی اسیدهای آمینه مختلف ، ویتامین‌های گوناگون از جمله ویتامین B و مواد معدنی‌ همچون آهن ، کلسیم و فسفر است.

۵- عدس منبع بسیار خوبی از فیبرهای کاهش دهنده کلسترول‌ اند که نه تنها کمک به کاهش کلسترول می‌ کنند بلکه خاصیت تنظیم قندخون هم دارند زیرا فیبر بالای آنها از افزایش قند خون بعد از خوردن یک وعده غذایی جلوگیری می‌ کنند.

۶- عدس ها همچنین حاوی ۶ ماده معدنی مهم ، ۲ ویتامین B و همچنین پروتئین بدون ، چربی می‌ باشند.

۷- عدس به علت داشتن آهن ، برای رفع کم‌ خونی و افزایش شیر مادران شیرده مفید است.

۸- عدس ، لعاب‌دار است و به همین علت مصرف آن برای ناراحتی‌ های روده‌ ای توصیه می‌ شود.

۹- عدس را در کنید و روی پوست ملتهب بگذارید التهاب را برطرف می کند.

۱۰- برای درمان زخم های دهان و گلو و دیفتری عدس را پخته و آب آنرا غرغره کنید.